Monday, January 31, 2011

Nawala ka man, masaya pa rin ako...

Na-late ako ng 9minutes.
Nawala na yung PAI ko.
Sabagay, unang araw naman ng buwan, Pebrero, kaya wala pang effort masyado.

Nung una, natensyon ako.
Kinabahan.
Inisip ko nang bumaba sa bus ng pumatak sa 4:45 ang orasan ko.
Nanghihinayang ako.
Kasi isang buong buwan ang mawawalang saysay.
Nainis ako sa pangyayari.

Bakit ba ang aga aga, trafiic sa Cubao?
Ano bang meron?
Mahirap pa naman bumaba dahil "Cubao Ilalim" ang sinasakyang kong bus.
Anong gagawin ko?

Nag-text na ko kay Helen (manager namin sa office)
Sabi ko, "Male-late po ako. Traffic dito sa Cubao."
Nag-reply naman, "Cge."

Nakita ko sa kanan ng high-way, nakatigil ang mga malalaking truck.
Parang gusto kong magmura.
"GAWIN BA NAMANG PARKING LOT?"
Yang kagad ang nagsusumigaw na statement ko.

Nung nakalampas na kami, si manong kundoktor at manong driver, mejo binagalan pa yung bus.
Naki syete( usyoso) pa!
Lintik na...

Nung tiningnan ko na yung nangyari, nanghina ako sa nakita ko.
Yung hinabol kong bus sa Tandang Sora, (na hindi ko naabutan) natumba!
Kabanggaan nya ang isang trak ng gasolina.
Kinilabutan ako.
Kung nahabol ko pala yung bus na yun, nandun din sana ako...
Nasaktan, naipit, at naabala.

Nakatulala ako hanggang sa makababa sa Buendia.
Habang naglalakad papuntang office, na-realize ko kung ano yung nangyari.

Kaya kahit na nawala yung PAI ko, masaya na ko.
Hindi ako nasaktan; na-late lang ako.

Bottomline:
Lesson learned:

Napakalaki ng magagawa ng isang maiksing panalangin kay BESTFRIEND!

Salamat kay Bestfriend...

Thursday, January 27, 2011

Nausog Daw Ako

Sumakit ang tyan ko.
As in masakit.
Binalak kong mag under-time
Pero sabi sakin, pag nag under-time daw, mawawala na yung pinaka iingatan kong PAI
ang PAI na inalagaan ko sa isang buong buwan.
Nag taxi, nagising ng maaga, nakipagpatintero sa Commonwealth makasakay lang sa mabilis na bus...
Tapos dahil sa sakit ng tyan, mawawala na ang lahat ng hirap ko???

Nag decide ako, hindi ako mag-a-under-time!
Magtitiis ako!
Lahat ginawa ko.
Nag lock sa cr para walang magreklamo if ever,
Uminom ng mainit na tubig,
Waepek! Masakit pa rin.
So, bumaba ako sa canteen para bumili ng pagkain.
Naisip ko kasi na baka gutom lang.
Nakita ako ng mga ate sa canteen.
Bakit daw ako namumutla.
Sabi ko naman, "Ganyan talaga 'te 'pag maputi." (nakuha pang magbiro ng lintik!)
Kumirot si "tyan".
Hinawakan ko, minasahe, at pinisil pisil.
Sabi ni ate, "Anong nangyari sa'yo Ma'am? Masakit na naman tyan mo?"
Syempre hindi ko na kelangan magpanggap pa kasi lagi naman akong sinasakitan ng tyan (pero iba this time, pramis!)
So sabi ko, "Opo. Kanina pang umaga."
Sabi ni ate, "Baka naman gutom lang kayo ma'am. Na try nyo na bang mag cr?"
Ako naman, napaisip..."Najejebs ba ako?" (sa isip ko lng)
Sagot ko kay ate, "Opo ate. Pero hindi naman nawala eh."
Ate, "Baka naman Ma'am nausog kayo."

Aba, aba, aba! Bigla akong kinilabutan...
Lagi ko kasing pambiro yun sa mga kaibigan ko... Carmy Martin, is that you??? 
What took you so long na dumapo ka sakin ngayon lang?

Eh di napaisip na naman ako...
Pano mangyayari yun?
Si ate ulit, "Sino ba ma'am una mong nakita kaninang umaga?"
Sagot ko, "Yung mga kasakay ko sa jeep at sa bus."
Hindi ko alam kung pabiro yung pagkakasabi ko kasi tumawa si ate.
Si ate ulit, "Yung una nyong nakausap o naka-encounter?"
Ako naman, si isip...

MGA NAKAUSAP KO NOONG UMAGA:
1. Adelnica Amor Reyes Izon
- Patay ka Amor! Isa ka sa suspek...
Ginising ako ni Amor kc pinatay ko lang ung alarm ko. Nag prepare ako pagpasok at nagpaalam ako sa kanya. Sabi pa nga nya, "Ingat ka."
Ayun na Amor! Paktay!

2. Yung lalaking nag-abot ng bayad ko sa jeep.
- Kawawa naman si kuya. Nagmagandang loob na nga lang, naging suspek pa.
Pero ganyan talaga ang buhay. Sorry kuya! (with matching sweet smile)

3. Si manong inspektor ng bus.
- Si manong  na atat mag check. Nakita na nga nyang kasasakay ko lang, hinahanapan na kagad ako ng ticket. Eh di sinabi ko, wala pa akong ticket dahil kasasakay ko lang. Ayun! Nagkausap nga kami. Sorry ka manong... Dahil sa pagiging atat mo, suspek ka ngayon sa salang pang-uusog!

4. Si manong kundoktor.
- Actually, hindi naman kami halos nagkaharapan ni manong. Kasi nung inabot ko ung bayad ko sa kanya, hindi sya nakatingin. Nakatingin sya sa ticket. Pero sabi nga ni Ate Gem "naka-encounter", kasali sya.

5. Si manong magtataho sa Buendia.
- Lagi kong nadadaan si manong taho. Dati nga, lagi akong bumubili. Kanina, napabili ako.
Kasi hindi naman ako kumain kagabi. Kaya gutom  ako.
So, bili. 10 pesos. Medyo mahal. Pero okay lang. Nag request pa ko ng dagdag arnibal.

...Habang naglalakad pa-ofis, iniinom ko na ang taho ko.
Pagkatapos kong uminom, pumasok na ko sa building.
Pag-akyat sa taas, nakaramdam na ko ng sakit ng tyan.
Feeling ko naman nung una, nainitan lang yung sikmura ko.
Aba! Hindi na ko sanay sa pagkain. (lol)


Ayan ang kasaysayan... Alin kaya at sino ang may sala?

Balik tayo sa pagtitiis ko ngayon sa office.
Kanina ko pang umaga binabalak magsulat. Ang dami kong naiisip, hindi ko namam mabuo.
Kundi pa sasakit ang tyan, di ko pa magagawa 'to.

Ngayon, medyo okay na ang kalagayan ng tyanabels ko.
Kumikirot kirot na lang.
Ang gamot...
Chanan!!!
Aceiti de Manzanilla ni Ate Ann!
Epektib! Garantisado. 
Salamat sa'yo Ate Ann na pinanganak yatang girl scout.

...Ngayon, iniisip ko kung nausog ba talaga ako???

O baka naman kinabag lang...
Jusko ha! Lagi na lang.
Napapansin ko medyo paborito ako ni kabag these days ha!

O ayan tapos na tong blog ko.
Ewan ko kung blog ba 'to o ginawa ko lang to para maaliw at mawala sa isip ang sakit ng tyan.
Basta. Okay na ko. Okay na. Okay na.
Buo parin ang PAI ko! Yipeeeee!!!! 
gamot sa kabag.
aceiti de manzanilla

Tuesday, January 25, 2011

Sean, the cutest little boy in the universe!

8:40 Korean time

Teacher waiting for her student to pick up the phone. (ring, ring, and ring)

...suddenly, the line got connected.
The teacher thought she dialed a wrong number (AGAIN?!?) because the one who answered was a little boy.

Little boy: Yoboseyo?
Teacher: (hesitant) Hi, good morning.
Little boy: Ne.
Teacher: Is this Kim Young Gu's phone?
Little boy: Ye, he is my dad. (he's calling his dad) Oppa! Oppa! 

...after a few moments, the REAL student answered.

Student: Good morning! 
Teacher: Yes, good morning. Who's that little boy who answered the phone?
Student: He's my eldest son.
Teacher: Ah, what is his name?
Student: His English name is Sean.
Teacher: Sean sounds really cute!
Student: Thank you.


That's the story of my first encounter with Sean. The cutest little boy in the universe.
After that incident, he's the one who answers my call everyday.

Wanna take a look at his picture?
You'll agree with me that he is the cutest boy in the world and in the universe...


Sean, wearing the black kimono, with his cousin...

my starting point...


This is my first time to write a blog, actually.
I am not a fan of blogs and writing... Honestly, I HATE IT! 

Early this morning, I got a buzz from a good friend...
Nikki... Adelnica Amor Reyes Izon. 
For us, she's Nikki, Amor, Nikita
For other people she's
* Ate Amor
* Adelina (lol!!!)
She told me to check out her blogs.
I was kinda hesitant because as I've told you, I'm not a fan of this blog, blogger, blogging thing.
Anyway, for the sake of friendship, I did it.
I found it fun and amusing! The sole reason is that, I saw our pictures when we indulged ourselves @ Mr. Kimbab.
(A big thanks to Mr. Kimbab and of course, the  beautiful owner hihihi! )
Anyway Nikki, thank you for sharing me this one.
And I hope,

= = = >TAMAAN AKO NG KAGALINGAN AT MAGING MASIPAG NA KO SA PAGSUSULAT! 



 ramyeon, gimbap, togpoki, kimchi, and katsudon (for mhinel)
 


 margy, cesa, mhinel and me! ^.^
 in loving memories of nikki (lol) she's the one who took this pic.




me and nikki",)



 what's that nikki? (Nikki Beeeeee! lol)




after a sumptuous meal... let's smile!




 the whole gang!






 P.S.


-missin' ramyeon soooo much!